Το δίδυμο της Ασημίνας Ιγγλέζου με τον Μάριο Ψαραδέλλη τράβηξε τα βλέμματα και κέρδισε το χειροκρότημα και το θαυμασμό του κόσμου στον 15ο Διεθνή Μαραθώνιο «Μέγας Αλέξανδρος» – bwin και τον 9ο Διεθνή Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης – ZeniΘ.
Η διακεκριμένη δρομέας υπεραποστάσεων έτρεξε τόσο στον «Μαραθώνιο της Ιστορίας», όσο και στον Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο μαζί με τον 26χρονο Μάριο και το αμαξίδιό του, στέλνοντας πολλαπλά κοινωνικά μηνύματα. Σε αυτά αναφέρθηκε η Ασημίνα Ιγγλέζου, σε μία ξεχωριστή συνέντευξή της για τη συμμετοχή στη διπλή δρομική γιορτή της 21ης Νοεμβρίου.
Για χάρη του Μάριου «απαρνήθηκες» -έστω και για λίγο- το βουνό, που τόσο αγαπάς, και έτρεξες στην άσφαλτο. Μάλιστα, στη Θεσσαλονίκη έτρεξες και τον Μαραθώνιο και τον Ημιμαραθώνιο. Πώς ήταν η εμπειρία;
«Δεν ένιωσα ότι… απαρνιέμαι το βουνό τρέχοντας δίπλα στον Μάριο! Ήταν πολύ μεγάλη χαρά για μένα, το να του δώσω αυτήν την ευχαρίστηση. Ήταν πολύ σημαντικό το timing που συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη. Θεωρώ ότι ήταν το πεπρωμένο και όταν αυτό μου κλείνει το μάτι, φροντίζω να μην του πηγαίνω κόντρα.
Αυτό που με ώθησε να τρέξω, επτά μέρες μετά την Αθήνα, σε έναν ακόμη Μαραθώνιο, αλλά και στον Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο της ίδιας ημέρας, ήταν απολύτως φυσικό για μένα. Είμαι δρομέας ultra, υπεραποστάσεων, αγαπώ τα χιλιόμετρα και δεν θα μπορούσα να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο. Οπότε, πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη να παραλάβω το νούμερό μου για τα 21χλμ, πήρα την πρωτοβουλία να μας δηλώσω και στα 42χλμ, κάνοντας έκπληξη στον Μάριο. Εκείνος δεν είπε “όχι” -αυτό μ’ αρέσει σε αυτόν-, χάρηκε πάρα πολύ και έτσι ζήσαμε αυτήν τη μεγάλη εμπειρία.
Χαίρομαι πολύ που έζησα την εμπειρία του Διεθνούς Μαραθωνίου «Μέγας Αλέξανδρος». Τον θεωρώ δύσκολο αγώνα, ειδικά με αμαξίδιο. Στην Αθήνα, μετά τα 30χλμ που το σώμα έχει κουραστεί, υπάρχει μία κατηφόρα να σε περιμένει και, όταν έχεις αμαξίδιο, αυτό βοηθάει. Στη Θεσσαλονίκη, η διαδρομή μετά τα 30χλμ είναι επίπεδη. Συνεπώς, χρειάζεται συνέχεια να δίνεις ώθηση και αυτό είναι πιο επίπονο».
Τι μηνύματα θελήσατε να περάσετε με τη συμμετοχή σας;
«Τα μηνύματα που θελήσαμε να στείλουμε με τον Μάριο ήταν πολλά. Καταρχάς, θέλαμε να στείλουμε ένα μήνυμα προς τους γονείς παιδιών με ξεχωριστές ανάγκες, να στέκονται δίπλα στα παιδιά τους, να τα βοηθούν να ζουν τη ζωή τους όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά, να κάνουν πράγματα, να κοινωνικοποιούνται. Να μην φοβούνται να τα αφήνουν να δοκιμάσουν πράγματα και στον αθλητισμό και στην τέχνη. Είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι που βρίσκονται δίπλα σε αυτά τα άτομα να μην τα αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη, αλλά να τα παροτρύνουν να τολμούν.
Επίσης, είναι σημαντικό το μήνυμα προς την κοινωνία, να μην θεωρούμε ότι άτομα όπως ο Μάριος δεν μπορούν να κάνουν πράγματα και μάλιστα, πολλές φορές, καλύτερα από εμάς. Είναι άτομα με ιδιαίτερα αναπτυγμένες άλλες αισθήσεις, που εμείς δεν έχει χρειαστεί να αναπτύξουμε.
Και φυσικά, θέλαμε να στείλουμε και ένα μήνυμα προς τα ίδια τα άτομα με αναπηρία, ότι στη ζωή, όσο δύσκολες και να φαίνονται κάποιες καταστάσεις, υπάρχουν πάντα κάποια πράγματα που μπορούμε να κάνουμε και να είμαστε επιτυχημένοι. Γενικά, στη ζωή πρέπει να υπάρχει ελπίδα και θετική σκέψη. Δεν χρειάζεται να λυπόμαστε τα άτομα με αναπηρίες. Όταν γνώρισα τον Μάριο, δεν ένιωσα λύπη, αλλά θαυμασμό. Αισθάνθηκα φίλη του και μία ζεστασιά. Δεν τον έβλεπα σαν ένα παιδί που έχει κάποια αναπηρία. Υπάρχουν άνθρωποι χωρίς αναπηρία, που έχουν εξειδικευτεί στο να κάνουν ένα πράγμα. Όταν τους πεις να κάνουν κάτι διαφορετικό, δεν μπορούν και ζητούν βοήθεια από κάποιον άλλο. Κάπως έτσι είναι και τα άτομα με αναπηρία. Έχουν εξειδικευτεί να κάνουν κάποια πράγματα, που κάποιοι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν. Θεωρώ, λοιπόν, πως χρειάζονται ίσες ευκαιρίες με όλους».
Τι σου έλεγε ο Μάριος στη διάρκεια και μετά τους αγώνες;
«Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, με εμψύχωνε. Έχω συνηθίσει να τρέχω πολύ μοναχικά στο βουνό. Συνεπώς, τρέχοντας στην άσφαλτο, με τον κόσμο να μας επικροτεί και να μας ενθαρρύνει, ήταν κάπως περίεργο για μένα. Θέλω να εστιάζω σε αυτό που κάνω και ο Μάριος με βοηθούσε να συγκεντρωθώ, με παρότρυνε και ήθελε να κάνουμε τον καλύτερο δυνατό χρόνο. Όταν τελείωσε ο αγώνας, αρχίσαμε να κάνουμε σχέδια για τη συνέχεια και του έχω ήδη υποσχεθεί ότι σίγουρα θα τρέξουμε πάλι μαζί, περνώντας όμορφα όπως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη».
Πώς σου φάνηκε η ιστορική διαδρομή Πέλλα – Θεσσαλονίκη;
«Τη συγκεκριμένη διαδρομή την είχα κάνει μόνο με αυτοκίνητο και ποτέ δεν την είχα προσέξει όπως τώρα, που την έτρεξα με τα πόδια. Κάποια σημεία της ήταν αρκετά ειδυλλιακά. Μου άρεσε. Παρότι δεν έχει τον κόσμο που έχει ο Μαραθώνιος της Αθήνας, καθώς είναι εκτός αστικού ιστού, έχει πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ως προς τη φύση και ως εκ τούτου μία άλλη γοητεία. Δεν τον θεωρώ εύκολο Μαραθώνιο, όπως μου είχαν πει αρκετοί, γιατί θέλει μία διαφορετική διαχείριση. Στην Αθήνα, εάν διαχειριστείς καλά το σώμα σου μέχρι τα 30χλμ, μετά έχεις αρκετά χιλιόμετρα για να κερδίσεις πολύ χρόνο. Απεναντίας, στη διαδρομή Πέλλα – Θεσσαλονίκη, μετά τα 30χλμ που το σώμα σου έχει ήδη κουραστεί, ο δρόμος δεν σου δίνει καμία ευκαιρία να… κλέψεις. Είναι τόσο ευθεία η διαδρομή, που πρέπει συνεχώς να δίνεις μία τεχνική και μία δυναμική στο τρέξιμό σου».
Πώς είναι να τρέχεις βράδυ στην άδεια από αυτοκίνητα παραλία της Θεσσαλονίκης;
«Ο Νυχτερινός Ημιμαραθώνιος στη Θεσσαλονίκη ήταν κάτι εκπληκτικό! Ο Μάριος το χάρηκε, καθώς είχε και πολύ κόσμο που συμμετείχε. Δυσκολεύτηκα, όχι λόγω της σωματικής κούρασης από τον πρωινό Μαραθώνιο, αλλά επειδή λόγω της συμμετοχής αρκετών δρομέων, δεν μπορούσα να βρω το τέμπο μου με το αμαξίδιο. Γι’ αυτό και δεν τα πήγαμε τόσο καλά από άποψη χρόνου και… χρωστάω στον Μάριο έναν καλύτερο Ημιμαραθώνιο.
Πάντως, το απολαύσαμε, καθώς αισθανθήκαμε ότι συμμετέχουμε σε μία πολύ μεγάλη γιορτή και ότι η διοργάνωση κατάφερε να διαχειριστεί πολύ καλά το πλήθος κόσμου που συμμετείχε σε αυτήν. Ήταν πολύ όμορφο να περνάς μπροστά από τις καφετέριες με τη μουσική, ήταν κάτι το διαφορετικό. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο χιλιόμετρο δεν μπορούσες να αισθανθείς καθόλου… ήσυχα! Χαίρομαι να βλέπω τον κόσμο να τρέχει και εύχομαι του χρόνου να είναι καλύτερα τα πράγματα για όλους!
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την πολύ μεγάλη αγκαλιά που συναντήσαμε εγώ και ο Μάριος στη Θεσσαλονίκη. Ξέραμε πως οι άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη δίνουν αγάπη και στήριξη, αλλά αυτό ξεπερνούσε τις προσδοκίες μας. Χαιρόμαστε και εγώ και ο Μάριος που κάναμε καινούριους φίλους. Εύχομαι σε όλο τον κόσμο υγεία, αγάπη και καλές γιορτές!».
